Çarşamba akşamı hayati bir maça çıkmışsınız, fena oynamamanıza rağmen istediğinizi alamamışsınız, tepki almışsınız ve yerden yere vurulmuşsunuz. Bu durumda olan bir takımın 3 gün sonra maç yapması işkence gibidir. Zaten binbir zorlukla boğuşmak zorunda kalıyorsunuz, birde sizden takımınızı üst düzey konsantrasyonla sahaya çıkarmanız bekleniyor. Gel de teknik adam ol. Hagi oyuncularına gerekli konsantrasyonu ve kazanma arzusunu aşılamış maç öncesinde. Fakat şu an düzeltemeyeceği bir şey var: Özgüven sorunu. Öyle bir sorun ki, kolay kolay düzelecek gibi gözükmüyor. Bu sorunun düzelmesi için kanımca bir neslin ölmesi gerekecek.
Lafı dolandırmadan maça geçelim. Bu maç, Hagi'nin birçok yanlışından döndüğü maç oldu. Sabri'nin sakatlığında takımın belki de en düz oyuncusu olan Serkan'ı oynatmayıp, Neill'i alışık olduğu bölgeye kaydırması oldukça akıllıca bir hamleydi. Tekniği ve pozisyon bilgisi birçok yerli stoperin önünde olan ancak devamlılık sorunu yaşayan Gökhan'ın Servet'in yanına monte edilmesi riskli gibi gözükse de son derece yerindeydi. Cana'nın alışık olduğu yere geçmesi, Yekta'nın ilk 11 çıkması vs. Hepsi doğru hamlelerdi.
Galatasaray maçın büyük bölümünde 4-4-2/4-4-1-1 şeklinde dizildi sahaya. Doğru oyuncuların doğru mevkiilerde oynamasıyla daha akıllı oynayan bir Galatasaray izledik. Rakibin presini kırmaya yönelik olan, dar alandaki kısa ve seri paslar, ver-kaçlar, Cana'nın orta sahaya getirdiği sertlik, alan daraltmaların iyi uygulanması derken Karabükspor maç boyunca yarı sahayı zar zor geçebildi.
İlk yarıda sergilenen vasat üstü futbol final paslarının gelmemesi sebebiyle skora yansımadı. Culio - Yekta ikilisinin sol iç ve sol kanat mevkiilerinde yer değiştirerek oynaması, Neill'in çizgiye pek kaçmayıp toplu/topsuz içeriye hareketlenmesi, yani bir iç oyuncusu gibi oynaması pas trafiğini olumlu yönde etkiledi. Gökhan ve Servet'in dönen toplara yaptığı ilk müdahaleler de yerinde olunca maç tek kale oynandı ancak Galatasaray'ın son 25-30 metredeki üretkenliği zayıftı. Stancu - Baros ikilisinin formsuzluğu ve uyumsuzluğuna Kazım'ın içeriye yeterince destek verememesi de eklenince pozisyon bulmak zor oldu. Tabii bir çilingirin eksikliği de bayağa hissedildi.
İkinci yarı Cana'nın performansını bir kademe daha yukarıya taşıması, Hakan Balta'nın tıpkı Neill gibi içeriye doğru hareketlenmesi ve pas trafiğine katılması pozisyon yaratma ihtimalini de arttırmış oldu. Nitekim Galatasaray çok önemli gol pozisyonlarından yararlanamadı ikinci yarıda. Hagi'nin ileriye yönelik yaptığı hamleler doğruydu ancak son 10 dakika da kullanılan uzun toplar tam bir felaketti. Uzun toplar, rakibi açmakta etkili olabilir ancak bu kadar abartmak çok sakıncalı. Topu ayağına alan yanına bile bakmadan Allah ne verdiyse şişirdi ileriye.
Tek tek isim değerlendirmek istemiyorum ancak bugün Cana, Yekta ve Gökhan Zan'ın sergilediği futbol takdire şayandı. Hakan Balta'da bu sezon kendisi adına en iyi futbolu oynadı bana göre. Ancak hala yeterli değil.
Bu akşam Galatasaray'ın gol atamamasında ki en büyük nedeninin Milan Baros'un formsuzluğu olduğunu düşünüyorum. Garip bir tutukluk vardı üzerinde. Ne eskisi gibi pres yaptı, ne de kendisini parçaladı. Pas konusunda çok iyi olmadığını biliyoruz ancak bugün neredeyse pas tercihlerinin hepsi hatalıydı. Umarım bu durum yalnızca formsuzluğuyla alakalıdır. Yoksa başka bir nedeni kaldıramaz bu bünyeler.
Maç sonunda ''Hagi istifa'' seslerini duymak çok acı vericiydi. Hani şu tezahüratlar kötü oynanan Buca maçından sonra olsaydı anlardım. Ama bugün olmamalıydı. Hagi bugün kazanmak adına her şeyi yaptı, ancak olmadı. Skora göre taraftarlık yapmak bu olsa gerek.
Bugün çok daha iyi anladığım bir şey daha var: Hagi'yi böyle üzgün görmek meğerse çok koyuyormuş adama. Yani Hagi'ye de bunu yaptınız ya, ne diyeyim bilemedim. Helal olsun yönetime, basına ve bilinçsiz taraftarlara.
